ای افتاب اینه دار جمال تو

 

مشک سیاه مجمره گردان خال تو

 

صحن سرای دیده بشستم ولی چه سود

 

کاین گوشه نیست در خور خیل خیال تو

 

در اوج ناز ونعمتی ای پادشاه حسن

 

یا رب مباد تا بقیامت زوال تو

 

مطبوع تر ز نقش تو صورت نبست باز

 

طغرا نویس ابروی همچون هلال تو

 

در چین زلفش ای دل مسکین چگونه ی

 

کاشفتته  گفت باد صبا شرح حال تو

 

در پیش شاه عرض کدامین جفا کنم

 

شرح نیازمندی خود یا ملال تو

 

حافظ در ین کمند سرسرکشان بسیست

 

سودای کج مپز که مباشد مجال تو